Dwa

Kiedy wstał zaczął rozmasowywać sobie kark. Pozbierał rzeczy z salonu a pościel włożył do szafy znajdującej się w przedpokoju. Wrócił do salonu i wypuścił głośno powietrze. W domu panowała cisza a on zaczął czuć się winny całej wczorajszej sytuacji. Po chwili dostrzegł białą karteczkę na stole zaadresowaną do niego.

Wziął ją do ręki i przeczytał.

Fábio,

Masz dwa dni wolnego ode mnie. Zabieram Inés do wesołego miasteczka a potem pojedziemy do mojej mamy. Przemyśl sobie swoje zachowanie, bo tak dłużej być nie może. Powodzenia na meczu.

Víctoria.

Karteczka wyleciała z jego dłoni i opadła na dywan. Twarz okrył dłońmi z bezradności. Wstał i udał się do kuchni by zrobić sobie śniadanie. W powietrzu wciąż unosił się zapach jej perfum, które sprezentował jej na urodziny.

Czuł się potwornie źle, że oskarżył żonę o zdradę, ale nie potrafił zrozumieć, dlaczego ona coraz dłużej pracuje, przez co się oddalają.

Kiedy zjadł śniadanie spakował rzeczy na trening i wyszedł z domu. Wsiadł do samochodu i pojechał na Santiago Bernabéu, gdzie wieczorem miał odbyć się mecz.

Na murawie zachowywał się profesjonalnie. Starał się ukryć, że coś go trapi przez co miał większy zapał do pracy.

- Fabio! – usłyszał krzyk trenera. Potruchtał do niego i stanął przed nim.

- Tak?

- Jesteś w dzisiejszej jedenastce. – odpowiedział mu Mourinho i poklepał po ramieniu – Daj z siebie wszystko.

- Dziękuję bardzo – odparł uśmiechnięty zawodnik i wrócił do treningu z resztą piłkarzy.

Po dwóch godzinach zakończył trening. Wrócił do pustego domu i nie wiedział co ma z sobą zrobić. Wziął komórkę do ręki i bił się z myślami, czy ma napisać wiadomość do swojej żony jak bardzo mu przykro i że będzie w wyjściowej jedenastce. Nie przyszło mu nawet do głowy, by zadzwonić. Wiedział, że ona i tak nie odbierze.

Po krótkim czasie zrezygnował ze swojego pomysłu i rzucił telefon na fotel.

Włączył sobie FIFĘ i zaczął grać, by mentalnie nastawić się na wieczorną rywalizację.

xxx

- Mamo, ja już nie wiem co mam robić. Po wczorajszej kłótni nie wiem co mam nawet myśleć. Przegiął na całej linii. – wypiła resztę herbaty i zapatrzyła się w okno. Córeczka spała w sąsiednim pokoju, a ona ze swoją rodzicielką siedziała w kuchni.

- To dziwne, że twój mąż jest o ciebie zazdrosny?

- Nie, ale oskarżył mnie o zdradę jakby był o tym święcie przekonany i miał na to dowody!

- Bo dałaś mu podstawy do takiego myślenia… Siedzisz  w pracy do późna, dookoła ciebie jest dużo mężczyzn… Dziwisz się, że Fábio po prostu szaleje? – rodzicielka złapała dłoń swojej dorosłej córki i ścisnęła ją mocno by dodać dziewczynie otuchy.

- Cały czas się kłócimy… Nie ma dnia bez awantury o jakąkolwiek błahostkę… Najczęściej jednak powodem sprzeczek jest moja praca. Nie potrafimy już normalnie rozmawiać – wypuściła głośno powietrze i spojrzała na matkę.

- Nawet nie myśl o rozwodzie! Kochacie się a ta cała sytuacja jest przejściowa… Dacie radę.

Blondynka pokręciła głową ze zrezygnowania. Wstała od stołu i poszła do pokoju w którym spała jej córka. Stanęła w progu i patrzyła na jej spokojny i beztroski sen.

Nie wiedziała już co ma zrobić by przestać się kłócić z Fabio. Lubiła swoją pracę i nie chciała z niej rezygnować, ale kochała swojego męża i córeczkę. Źle znosiła kłótnie z piłkarzem.

Zbliżał się wieczór i  przypomniała sobie o meczu Realu Madryt. Zamknęła cicho drzwi do pokoju córki i udała się do salonu by włączyć telewizor.

- Oglądasz każdy mecz, prawda? – usłyszała głos rodzicielki, która po chwili usiadła obok niej na kanapie.

- To już mój nałóg… przyjemny z resztą… Mam przeczucie, że dzisiaj zagra – uśmiechnęła się blado i podgłośniła transmisję. 

______

No to jest i dwójka.Cieszę się, że tak to opowiadanie przyjęłyście :)

w zakłądce LINKI i "Jutro" macie wiadomości co do moich nowych pomysłów :)

na większości są zwiastuny, więc serdecznie zapraszam do obejrzenia!

Pozdrawiam :*